De diverse activiteiten die Paul Hegeman verricht worden bijna alle gevoed door een grote hartstocht voor de cinema. Dat was al toen hij Frans en Filosofie studeerde en als onderwerp voor zijn afstudeerscriptie de relatie tussen de Film en het Surrealisme verkende. Na een aantal jaren als leraar Frans gewerkt te hebben maakte Paul Hegeman van zijn hartstocht zijn beroep en sindsdien heeft hij als filmmaker een honderdtal films/programma’s gemaakt voor onder meer de VPRO, NPS, VARA, AVRO, NCRV en Arte. Daarnaast is Paul Hegeman al meer dan 20 jaar actief als journalist en met name voor Elsevier, HP/de Tijd en de VPRO Gids schreef hij wekelijks een artikel over de cinema in al haar facetten.

Terugkerende thema’s in zijn werk zijn een sterke sociale betrokkenheid, – hij maakte films over de Spektakelmaatschappij, milieuvervuiling in Rusland, asielzoekersproblematiek, immigratie en gokverslaving –, liefde voor het Afrikaanse continent en muziek in de breedste zin van het woord. In feite rusten zijn meest opmerkelijke films op deze drie pijlers.

In Spirit, Show and Songs (IKON, ‘95) verkent hij de relatie tussen muziek en spiritualiteit met Leonard Cohen als gids. Youssou N’Dour speelt er ook een belangrijke rol in door de wijze waarop hij uitlegt hoe muziek en spiritualiteit in Afrika met elkaar verbonden zijn. In de ban van de Mali Blues (NPS/Arte, 2002) is een documentaire over de triomf van de muziekcultuur in een van de armste landen van de wereld. De helden zijn weer thuis (VPRO, ‘99), een documentaire over de Cubaanse muziek van toen en nu, toont op bijna identieke wijze hoe cultuur en muziek met elkaar verstrengeld zijn.